Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Συμμετοχή σε επιτροπές του δημοσίου

Μέχρι πριν από 1-2 χρόνια (αν θυμάμαι καλά) οι επιτροπές του δημοσίου γινόταν εκτός ωραρίου και με πρόσθετες αμοιβές. Στη συνέχεια ψηφίστηκε ένας νόμος που έλεγε ότι οι επιτροπές του δημοσίου θα πρέπει να γίνονται ΕΝΤΟΣ του ωραρίου και χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή. Πολύ ωραία έως εδώ.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να δει κάποιος ποιοι συμμετείχαν πριν και μετά σε αυτές τις επιτροπές.

Πριν, που υπήρχε αμοιβή, στις επιτροπές συμμετείχε το κομματικό παρακράτος του κάθε δημόσιου οργανισμού, υπήρχαν βέβαια εξαιρέσεις αλλά η κύρια συμμετοχή ήταν από τα εκάστοτε κάθε κόμματος "δικά του" παιδιά!

Μετά, που δεν υπήρχε καμία πρόσθετη αμοιβή, καλούν όλο εμένα σε όλες τις επιτροπές!! Όλα τα βύσματα εξαφανίστηκαν και την θέση τους πήραν τα γαϊδούρια, οι απλοί δηλαδή υπάλληλοι οι οποίοι συμμετέχουμε στις επιτροπές χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή και συχνά επειδή δεν προλαβαίνουμε (επειδή οι υπάλληλοι χωρίς βύσμα υπηρετούν ΠΑΝΤΟΤΕ σε μάχιμες υπηρεσίες), οι επιτροπές συνεχίζουν ή γίνονται εξ ολοκλήρου εκτός ωραρίου.

Γιατί άραγε δεν διαμαρτύρεται κανείς γι' αυτό; Που είναι ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης; Γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν όλα τα πρώην στελέχη που τα οικονομούσαν πρώτα από τις επιτροπές;

Και το κυριότερο: Που είναι οι συνδικαλιστές; Ως συνήθως τα έχουν κάνει πλακάκια με την εκάστοτε διοίκηση προσπαθώντας να κρατάνε τα λουριά του προσωπικού ώστε στην συνέχεια να πάρουν υψηλότερη διευθυντική θέση εγκαταλείποντας τον συνδικαλισμό.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Μετωπική με το ελληνικό δημόσιο



Στην ταινία "Απ' τα κοκκαλα βγαλμένα" επιχειρείται μια ακτινογραφία του ελληνικού δημοσίου. Από την εμπειρία μου στο δημόσιο, όχι σε νοσοκομείο αλλά από άλλα πόστα, οι αναλογίες είναι οι ίδιες:

Χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι που "παίζουν" για τη φανέλα και υπερφίαλοι διευθυντές που ασχολούνται με την "κονόμα" και τα politics για την προώθηση της καριέρας τους.

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα του δημοσίου. Και αυτή είναι η πραγματική εικόνα της Ελλάδας σήμερα, ο μητροπολίτης στο πορτμπαγκάζ της λιμουζίνας σε κομμάτια, οι χούλιγκαν, τα πρεζόνια, ο επιχειρηματίας της κλινικής, οι αλλοδαποί, οι ήρωες που τραβάνε το κουπί, οι επαγγελματίες των φαρμακευτικών εταιρειών, τα φακελάκια, τα πειθαρχικά, οι δημοσιοκάφροι κτλ.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Οι πρώτες καθαρόαιμες απολύσεις στο δημόσιο

Οι 1700 υπάλληλοι του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας είναι οι πρώτοι που απολύονται με το κλείσιμο των οργανισμών. Και ακολουθούν πολλές άλλες με χιλιάδες εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα οι Γάλλοι ιδιώτες-σύμβουλοι θα κάνουν αξιολογήσεις του προσωπικού και θα αποφασίζουν ποιοι θα φεύγουν.

Εννοείται ότι αν οι προϊστάμενοι και οι Δντες του δημόσιου τομέα, όλοι αυτοί που κατά κανόνα πήραν τις θέσεις τους λόγω του κομματικούς κράτους, συμμετείχαν στις συγκεκριμένες διαδικασίες, δεν θα υπήρχε καμία αξιοπιστία και αξιοκρατία.

Οι Δντες και οι προϊστάμενοι θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα ξηλωθούν. Που όμως…

Το δημόσιο λοιπόν πλέον παύει να αποτελεί όαση εργασιακής ασφάλειας. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς τα προβλήματα οργάνωσης, στέγασης, αναξιοκρατίας, κακής διοίκησης, πολυνομίας κτλ, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι η ζωή των δημοσίων υπαλλήλων γίνεται μια κακοπληρωμένη κόλαση.

Μόλις φτιάξει η αγορά όσοι μπορούν θα πρέπει να φύγουν τρέχοντας για τον ιδιωτικό τομέα. Γιατί χειρότερα για όσους έχουν κάποια μίνιμουμ προσόντα ή δεξιότητες δεν υπάρχουν.

Το λέω αυτό γιατί τέτοια αίσχη που έχω συναντήσει στον δημόσιο τομέα όχι απλά δεν υπάρχουν αλλά ούτε τα φαντάζεται κανείς στον ιδιωτικό τομέα. Σε δουλειές τουλάχιστον μεγάλων επιχειρήσεων από όπου πέρασα για πάνω από 10 χρόνια και ξέρω  δεν υπάρχουν. Στη λάντζα ξενοδοχείων κτλ ίσως, σε σοβαρούς οργανισμούς όμως όχι.