Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Οι προϊστάμενοι στο δημόσιο

Έως σήμερα για να γίνει κάποιος Προϊστάμενος και Διευθυντής στο δημόσιο κυρίως μετρούσαν τα χρόνια προϋπηρεσίας στον δημόσιο τομέα, οι σπουδές, οι πολιτικές σχέσεις εμπιστοσύνης και συχνά αν κάποιος ξέφευγε κατ' εξαίρεση από αυτές μετρούσε και η εργατικότητα συν κάποια κριτήρια άλλα βεβαίως με μικρότερη σχετικά βαρύτητα.

Αυτά τα κριτήρια κατά τη γνώμη μου δεν οδηγούσαν ανθρώπους με διοικητικό ταλέντο σε θέσεις ευθύνης. Και ασφαλώς δεν μιλάω για τα πολιτικά κριτήρια αλλά κυρίως για την εργατικότητα.

Ένας καλός και εργατικός υπάλληλος δεν σημαίνει ότι μπορεί αυτόματα να είναι και καλός προϊστάμενος ή διευθυντής. Ούτε οι σπουδές κατά τη γνώμη μου παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Η επιτυχία σε θέσεις διοίκησης είναι θέμα ταλέντου που δεν μπορεί εύκολα να μετρηθεί προκαταβολικά και ιδίως από οργανισμούς-τέρατα όπως είναι το δημόσιο.

Δείτε το παρακάτω άρθρο όπου αναφέρεται στο θέμα επιλογής ανθρώπων για διοικητικές θέσεις:
 How Do We Choose From Similar Candidates?

"... For centuries, however, the more common practice has been to promote technical achievers to positions that require leadership. However, there is simply no correlation between operational skills and leadership success...."

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Αξιολόγηση του προσωπικού των δημοσίων υπηρεσιών (Νέος Νόμος 4250 26/03/14)


Σύμφωνα με το νέο νόμο 4250-26/03/14, ένα ποσοστό 15% των υπαλλήλων θα βαθμολογείται υποχρεωτικά με βαθμούς από 1 έως 6 (κατώτερη βαθμολογία). Αυτό συμβαίνει ίσως σε απάντηση της κοινωνίας στον όντως στρεβλό τρόπο βαθμολόγησης που προϋπήρχε και με τον οποίο όλοι ήταν άριστοι και όλοι έβαζαν στον εαυτό τους άριστα. 

Προσοχή όμως! Δείτε ποιοι θα είναι εκείνοι που θα βαθμολογούν τους δημόσιους υπαλλήλους: οι προϊστάμενοι τους. Δηλαδή Προϊστάμενοι, Διευθυντές, Γενικοί Διευθυντές κτλ  Θέσεις δηλαδή που στο δημόσιο τομέα δεν δίνονται τυχαία αλλά μετά από αυστηρές προτροπές - συστάσεις πολιτικών προσώπων ώστε να μπορούν τα κόμματα να κάνουν την δουλειά τους (ρουσφέτια, κομματικά παιχνίδια, τα στραβά μάτια κτλ).

Έως σήμερα υπάρχουν και υπήρχαν κάποιοι ελάχιστοι δντες-προϊστάμενοι που επιβίωναν εκτός σημαντικής κομματικής ταυτότητας μόνο και μόνο επειδή ήταν πολύ καλοί στην δουλειά τους, διάβαζαν πολύ στο σπίτι τους για να ξέρουν καλά το νόμο και ήταν υπερβολικά εργατικοί. Προσπαθούσαν όσο μπορούσαν να μην συγκρούονται με πολιτικά στελέχη προσπαθώντας διακριτικά να αποτρέψουν μόνο τις εξόφθαλμες παρατυπίες και έτσι συν κάποια ευγένεια και διπλωματικότητα απέναντί τους επιβίωναν.

Και οι πολιτικοί όμως αυτή την μειοψηφία την άφηναν να υπάρχει όσο δεν τους ενοχλούσε παρά τα προβλήματα που τους δημιουργούσε μια στις τόσες εδώ και εκεί ή τους άφηναν στην περίπτωση που κάποιοι ήξεραν καλά τους νόμους και έτσι οι κομματικοί στρατοί/πολιτικοί τους φοβόντουσαν.

Τώρα όμως με τον νέο νόμο τα πράγματα αλλάζουν. Η Δημόσια Διοίκηση χάνει και την τελευταία μικρή αυτονομία που είχε σε σχέση με την εφαρμογή των νόμων. Πλέον όποιος δημιουργεί πρόβλημα, αντιρρήσεις, γκρίνια κτλ επειδή οι πολιτικοί και τα κομματικά τους γραφεία δεν τηρούν τους νόμους απλά θα του βάζει ο προϊστάμενός του πολύ χαμηλή βαθμολογία. Έτσι με τα παράλληλα προγράμματα "διαθεσιμότητας", "καταργήσεων φορέων", "συγχωνεύσεων", "απολύσεων"  κτλ θα είναι στην πρώτη κατηγορία για να φύγει έστω και αν είναι καλός.

Ή μάλλον όσο καλύτερος είναι στην εφαρμογή των νόμων τόσο περισσότερο θα πρέπει να συγκρούεται με τους πολιτικούς του προϊσταμένους και τους κομματικούς παρατρεχάμενους. 

Αυτά συνέβαιναν και έως τώρα χωρίς αυτό το νόμο, απλά από εδώ και στο εξής οι συνέπειες θα είναι περισσότερες για όσους αντιδρούν.

Αυτά τα γράφω για να μην εξαπατάται ο κόσμος βασιζόμενος στα στερεότυπα περί "δημοσίου" νομίζοντας ότι τώρα θα επέλθει μια πολυαναμενόμενη καλύτερη λειτουργία του δημοσίου.

Θα πει κάποιος ότι σε μια καλώς εννοούμενη δημοκρατία οι πολιτικοί ως εκπρόσωποι του λαού θα πρέπει να διοικούν και να ελέγχουν, να μπορούν να κάνουν πράξη αυτό που θέλουν. Δεν είπε κανείς το αντίθετο, όμως μην ξεχνάμε ότι για να κάνει κάτι ένας δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει να γνωρίζει και να εφαρμόζει τους σχετικούς νόμους. Δεν είναι δουλειά του κάτι άλλο πέρα από αυτό. Και εφόσον υπάρχει η τάση καταστρατήγησης των νόμων από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους και τους κομματικούς στρατούς τότε και ο δημόσιος υπάλληλος πλέον δεν θα έχει κανένα μέσο προστασίας της νομιμότητας.