Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Οι πρώτες καθαρόαιμες απολύσεις στο δημόσιο

Οι 1700 υπάλληλοι του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας είναι οι πρώτοι που απολύονται με το κλείσιμο των οργανισμών. Και ακολουθούν πολλές άλλες με χιλιάδες εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα οι Γάλλοι ιδιώτες-σύμβουλοι θα κάνουν αξιολογήσεις του προσωπικού και θα αποφασίζουν ποιοι θα φεύγουν.

Εννοείται ότι αν οι προϊστάμενοι και οι Δντες του δημόσιου τομέα, όλοι αυτοί που κατά κανόνα πήραν τις θέσεις τους λόγω του κομματικούς κράτους, συμμετείχαν στις συγκεκριμένες διαδικασίες, δεν θα υπήρχε καμία αξιοπιστία και αξιοκρατία.

Οι Δντες και οι προϊστάμενοι θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα ξηλωθούν. Που όμως…

Το δημόσιο λοιπόν πλέον παύει να αποτελεί όαση εργασιακής ασφάλειας. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς τα προβλήματα οργάνωσης, στέγασης, αναξιοκρατίας, κακής διοίκησης, πολυνομίας κτλ, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι η ζωή των δημοσίων υπαλλήλων γίνεται μια κακοπληρωμένη κόλαση.

Μόλις φτιάξει η αγορά όσοι μπορούν θα πρέπει να φύγουν τρέχοντας για τον ιδιωτικό τομέα. Γιατί χειρότερα για όσους έχουν κάποια μίνιμουμ προσόντα ή δεξιότητες δεν υπάρχουν.

Το λέω αυτό γιατί τέτοια αίσχη που έχω συναντήσει στον δημόσιο τομέα όχι απλά δεν υπάρχουν αλλά ούτε τα φαντάζεται κανείς στον ιδιωτικό τομέα. Σε δουλειές τουλάχιστον μεγάλων επιχειρήσεων από όπου πέρασα για πάνω από 10 χρόνια και ξέρω  δεν υπάρχουν. Στη λάντζα ξενοδοχείων κτλ ίσως, σε σοβαρούς οργανισμούς όμως όχι.