Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ΑΠΕΡΓΙΑ Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Για όνομα του θεού! Αν οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν μια απεργία (όποια και αν είναι τα αιτήματα, ακόμη και αν διαφωνούν) τότε στο άμεσο μέλλον θα χάσουν και τη δουλειά τους: πρώτα θα τους αφαιρέσουν την μονιμότητα και ύστερα θα αρχίσουν οι απολύσεις.

Ορισμένα πράγματα είναι θέμα αντίβαρου και κλασικού τύπου διαπραγμάτευσης. Ακόμη και ως μέσο διαπραγματευτικής πίεσης θα πρέπει να υπάρχει ένα χαρτί, ακόμη και αν κάποιος επιθυμεί τις αλλαγές που γίνονται (κάποιες ώρες επιπλέον εργασίας την εβδομάδα με μειωμένες αποδοχές) ακόμη και τότε θα πρέπει να απεργήσεις για να υπάρχει ένα αντίπαλο δέος. Γιατί μόνο τότε θα υπάρχει φρένο στις αφαιρέσεις που μας γίνονται.

Σε ότι αφορά τον χρόνο εργασίας που μας αύξησαν θα πρέπει να ξέρετε ότι αυτό ήταν πολύ χειρότερο από τις μειώσεις μισθών, γιατί ήδη ανακοινώθηκε αυτό που σας έλεγα σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι δηλαδή θα είναι υποχρεωμένοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, εκτός της μισής ώρας καθημερινά επιπλέον, να προσφέρουν και δωρεάν μέχρι 5 ώρες ημερησίως που θα πληρώνονται με ρεπό (όπως είπαν τώρα).

Πόσος καιρός ήταν που έκανα την συγκεκριμένη ανάρτηση και σας έγραψα ότι σιγά, σιγά θα αυξήσουν περισσότερο τις ώρες; Ούτε εγώ περίμενα ότι θα το ανακοίνωναν τις επόμενες μέρες!

Γι' αυτό σας λέω απεργήστε τώρα που είναι καιρός. Αλλιώς θα δουλεύεται μέχρι το απόγευμα για έναν μισθό 30% μικρότερο από τον σημερινό. Δεν το πιστεύετε; Ακόμη μετά από όσα έχετε δει δεν το πιστεύετε; Νομίζετε ότι θα λυπηθεί κανένας τους δημόσιους υπαλλήλους μετά από τόση προπαγάνδα εναντίον μας αλλά και πραγματική κρίση και ανεργία στον ιδιωτικό τομέα; Κανένας δεν θα μας λυπηθεί, ίσα ίσα πάνω μας θα ξεσπάσουν την οργή τους, εμείς θα την πληρώσουμε.

Παιδιά, και ΠΑΣΟΚ να είσαστε πάλιπρέπει να απεργήσετε. Σας το λέω και θα με θυμηθείτε, το στάδιο που διανύουμε τώρα είναι της "επιμήκυνσης του χρόνου εργασίας με λιγότερες αποδοχές" και το επόμενο θα είναι της "άρσης της μονιμότητας". Απεργήστε τώρα, μετά δεν θα υπάρχει.

Δεν πρόκειται αν εσείς δεχτείτε όλες τις αλλαγές να παραμείνουν μόνο σε αυτές. Αν δεχτείτε αδιαμαρτύρητα αυτές τις αλλαγές τότε θα υπάρξουν πολλές περισσότερες. Αν διαμαρτυρηθείτε (π.χ. συμμετέχοντας στην απεργία) τότε ίσως οι αλλαγές να είναι μόνο αυτές.

Είναι σαν μια διαπραγμάτευση. Αν πεις ναι σε όλα τότε θα πληρώσεις περισσότερα। Ακόμη και αν θέλεις να βοηθήσεις τον ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ ακόμη και τότε πρέπει να απεργήσεις για διαπραγματευτικούς λόγους.

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Πανελλαδική Στάση Εργασίας αύριο Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου στο δημόσιο από 12.00 έως 15.00

Ασφαλώς κανένας δεν ενημέρωσε τους εργαζομένους στην υπηρεσία όπου εργάζομαι.

Η ΑΔΕΔΥ έχει φαίνεται άλλες πιο σπουδαίες δουλειές. Όπως π.χ. να συντρώγει στο Κολωνάκι με κυβερνητικούς βουλευτές και να συζητάνε κουτσομπολίστικα ποιος θα πάει που στις κυβερνητικές θέσεις…

Και οι ανόητοι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν έχουν καμία συνδικαλιστική εκπροσώπηση και καμία συνδικαλιστική ενημέρωση. Έτσι εξηγείται πώς είναι δυνατόν να μειώνονται οι αποδοχές στο δημόσιο, να αυξάνονται τα ωράρια και κανείς να μην αντιδράει.

Ούτε καν όταν γίνεται μια 3ωρη στάση εργασίας!

Απορώ πώς η ΑΔΕΔΥ διατηρεί σάιτ στο οποίο ανακοινώνει απεργίες.

Πάντως την αυριανή στάση εργασίας ούτε στο σάιτ την έχουν πρωτοσέλιδο με μεγάλα γράμματα.

Μα τι γίνεται το κρύβουν;

Τελικά το δημόσιο είναι τόσο προβληματικό και αναποτελεσματικό που ούτε καν αποτελεσματικό συνδικαλισμό δεν μπορεί να έχει….

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Μισή ώρα δουλειά περισσότερο είναι μόνο η μισή ιστορία….

Μισή ώρα δουλειά περισσότερο, όπως ανακοίνωσε ο Ραγκούσης, σημαίνει 2,5 ώρες εργασίας παραπάνω την εβδομάδα. Όταν όμως η οικονομία πάει ενδεχομένως καλύτερα εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχουμε αυτές τις ώρες παραπάνω εργασίας στην πλάτη μας.

Ενώ οι αποδοχές μπορούν να αυξηθούν ξανά οι ώρες ποτέ δεν μειώνονται, μόνο αυξάνονται!

Και αν τα πράγματα δυσκολέψουν περισσότερο θα μας βάλουν άλλο ένα 3ωρο ή 5ωρο στην πλάτη.

Και πάλι κανείς δεν θα μιλήσει!

Και μετά θα βάλουν και λίγο παραπάνω και θα μας πουν ότι μας αυξάνουν και τις αποδοχές για να χρυσώσουν το δηλητήριο και όλοι θα το πιούνε! Και επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πεινάνε θα δεχτούν συνολικά 1 μέρα εργασία την εβδομάδα περισσότερο με μια μικρή πρόσθετη αμοιβή.

Και όλο αυτό το διάστημα που οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν στοχοποιηθεί κανείς δεν μιλάει για την ουσία του θέματος, δηλαδή για το ότι οι διαδικασίες είναι κακοσχεδιασμένες, ότι υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις πολιτικών, ότι το βύσμα δίνει και παίρνει, ότι η οργάνωση είναι αισχρή, ότι τα κτήρια, οι εγκαταστάσεις και οι συνθήκες εργασίας είναι συχνά τριτοκοσμικές.

Και κυρίως όταν κάποιος μιλάει για δημόσιο δεν σκέφτεται την μεγάλη πλειοψηφία υπαλλήλων που εργάζονται στην πρώτη γραμμή, με ουρές, φωνές, κόσμο οργισμένο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι της πρώτης γραμμής ή αυτοί σε αστελέχωτες υπηρεσίες σε ποσοστά άνω του 30%, εργάζονται πολύ σκληρότερα από τους περισσότερους ιδιωτικούς.

Επίσης κανείς δεν μιλάει για τις πολυδαίδαλες νομοθεσίες, τα άπειρα προεδρικά διατάγματα, τις αντικρουόμενες εγκυκλίους και  τα “ότι να ‘ναι” των διαδικασιών που δεν σε αφήνουν να κάνεις τη δουλειά σου.

Ο δημόσιος υπάλληλος φταίει για όλες τις αναποτελεσματικότητες που ανέφερα παραπάνω;

Για όνομα του θεού, δεν έχει ο δημόσιος τομέας συνδικαλιστικούς φορείς; Η ΑΔΕΔΥ είναι κομματικό υποκατάστημα; Μόνο κριτήριο των πάντων είναι τα χρήματα; Αύριο μεθαύριο θα τους πουν να εργάζονται 45 και 50 ώρες (σε υπερωρίες) για να κερδίζουν τα χρήματα του 2007.

Επίσης υπάρχει και η κατάθλιψη-εγκατάλειψη των προσπαθειών από τους δημόσιους υπαλλήλους που δείχνουν να έχουν ενοχικά και φοβικά συμπτώματα. “Κάτσε στ’ αυγά σου” λένε, “και πάλι καλά να μην μας απολύσουν”, λένε.

Και βέβαια όλη αυτή η φοβικότητα και ενοχικότητα απορρέει από τους εξής παράγοντες:

1) Οι δημόσιοι υπάλληλοι αιφνιδιάστηκαν, δεν είχαν κάνει προγραμματισμό για τέτοιες μειώσεις μισθών που ήρθαν. Και συνεπώς τώρα φοβούνται μην χάσουν και το σπίτι τους ή μήπως δεν έχουν ακόμη και να φάνε με τους μισθούς πείνας που παίρνουν. Το πρώτο χτύπημα ήταν καίριο!

2) Είναι σχετικά αυξημένης ηλικίας, 48-50 και πάνω. Ακόμη και οι νέοι υπάλληλοι που μπαίνουν πλέον στο δημόσιο όπως εγώ, είμαστε άνω των 30, γιατί βλέπεις το δημόσιο απαιτεί πλέον 3 μεταπτυχιακά για να προσληφθείς…. Συνεπώς το αίμα έχει κρυώσει και δεν υπάρχει όρεξη για υποστήριξη ούτε των πιο βασικών πραγμάτων ή για να γίνουν σοβαρές προτάσεις.

3) Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι φοβούνται μην αρθεί η μονιμότητα και τους απολύσουν γιατί δεν έχουν και άλλες γνώσεις. Η εμπειρία στο δημόσιο δεν είναι και ότι καλύτερο σε έναν ιδιωτικό κόσμο που άχρηστους τους ανεβάζει, κοπρόσκυλα τους κατεβάζει! Και γι’ αυτή την προκατάληψη φταίει που μια ζωή κανείς δεν φρόντισε για την αποκατάσταση της κοινωνικής νομιμοποίησης του ρόλου του δημοσίου.

4) Πολλοί επίσης έχουν μπει με βύσμα και φοβούνται ακόμη περισσότερο.

Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα αυτά που έγραψα στην αρχή του ποστ και εκδηλώνονται ως ένα πογκρόμ εναντίον μας.

Αν η πολιτική ηγεσία ήθελε να λύσει τα προβλήματα θα έπρεπε να ξεκινήσει από την απλοποίηση του γόρδιου δεσμού της πολυδαίδαλης νομοθεσίας, από την απλοποίηση των διαδικασιών και από την εξυπηρέτηση των πάντων μέσω ίντερνετ και διαδικτυακών κόμβων.